Eindelijk zijn we aan de beurt. Onze straat was dus versperd met twee bomen, eentje van de buurman en een heel grote tak van ‘Onze’ eik. En dan natuurlijk nog die boomtop die vlak langs de schuur terecht is gekomen.
Met de overbuurman – die geen Madraskoelie maar een heel vriendelijke Turk blijkt te zijn – hadden we gisteravond die eikentak al een stukje verplaatst zodat hij zijn auto kon parkeren en onze heg weer vrij kwam. Omdat ‘ze’ de troep op ‘jouw’ terrein niet hoeven op te ruimen had Tineke vanmorgen vroeg al verzonnen dat we de boomtop zelf zouden ‘ontmantelen’ en op de straat zouden opstapelen.
Tjonge jonge, wat komt daar nog veel van af als het op de grond ligt. Maar ja, zo gezegd, zo gedaan. We hebben samen alles in stukken gezaagd en opgeruimd en ‘buiten’ neergelegd. Toen dat net klaar was kwam Frans met z’n Polen en – mede door de hulp van Tineke – was de weg binnen een kwartier weer begaanbaar.
Nou nog wachten op de laadbak om de restanten mee te nemen.